Першае, што варта адзначыць - гэта была крымінальная справа. Адбылося ўсё ў ноч на 31 студзеня 1885 года. Заяву ў суд падалі 10 траўня 1886 года, а прысуд вынесены ў снежні 1886 года. Што адбылося паміж аднавяскоўцамі і якім быў прысуд? Будзем разбірацца.
Завуць мяне Гаўрыла Іванавіч Курак, селянін Чучавіцкай воласці, вёскі Малыя Чучавічы. Гадоў ад роду маю каля 40. Увечары мінулага 31 студзеня з шурынам Якава Рылачом гулялі на вяселлі ў аднасельца Лук'яна Тупека. Там "напились до пьяна, я потом пошел в корчму, где завел спор, а потом подрались. В отомщение за это я той ночи пошел на болото и поджёг два стога сена, скошенного Рылачем на моем сенокосе". Сена гэтае пакасіў Рылач з майго дазволу дзеля нашага сваяцтва. "Все это я сделал без сознания, потому что был сильно пьян и признаю себя в этом виновным и согласен уплатить все убытки Рылача".
Сам Курак Гаўрыла прызнаўся Чучавіцкаму валасному старшыні Гнедзька Мірону, калі той прыбыў на месца здарэння. Тым больш Гаўрыла пасля падпалу перадаў Якава тую же колькасць сена, якая была спалена, то бок ён нібыта кампенсаваў тую шкоду.
Курак Гаўрыла Іванавіч вінаваты, але ж па абставінах справы заслугоўвае паслаблення ў выраку.
Селяніна вёскі Малыя Чучавічы Гаўрыла Іванавіча Курака, 38 год, на падставе 1614, 149, і 2 ступ. 38 арт. укладання аб пакаранні, 828 арт. уст. кр. суд., 134, 135 і 1 ступ. 39 арт. укладання аб пакаранні, падвергнуць арышту пры паліцыі на тры тыдні. Судовыя выдаткі па справе спагнаць з асуджанага Курака, а ў выпадку яго незаможнасці (беднага становішча) прыняць іх на рахунак казны.